PRACA U ZAGRANICZNEGO PRACODAWCY

Osoby mające w Polsce miejsce zamieszkania, które zostały zatrudnione przez zagranicznego pracodawcę, podlegają opodatkowaniu od dochodu uzyskanego z tytułu świadczonej pracy w państwie, w którym ją wykonują. Jeżeli dana osoba pracuje za granicą, ale nadal ma miejsce zamieszkania w Polsce, to z tych dochodów musi rozliczyć się również w polskim urzędzie skarbowym. Nie będą one jednak opodatkowane dwukrotnie.

Wspomniane osoby po powrocie do Polski są obowiązane w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wróciły do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek powinny zapłacić w terminie złożenia zeznania PIT-36 za ten rok. Taki obowiązek wynika z art. 44 ust. 7 updof.

Kryterium rozstrzygającym o obowiązku podatkowym jest miejsce zamieszkania. Jeżeli wyjazd za granicę jest krótkotrwały (w kraju pozostaje rodzina i majątek), to podatnik nie zmienił miejsca zamieszkania i przyjmuje się, że jest ono w Polsce.

Zasady obliczania zaliczki ze stosunku pracy bez pośrednictwa płatnika są takie same jak pobór i zapłata zaliczki przez zakład pracy jako płatnika. Różnica polega na tym, że zaliczkę musi obliczyć i wpłacić do urzędu sam pracownik, a nie pracodawca, który jest płatnikiem i wykonuje czynności za podatnika.

Do obliczenia zaliczki stosuje się odpowiednio art. 44 ust. 3a, 3c oraz 3e updof. Zaliczka wynosi 18% dochodu, podatnik może również zastosować stawkę 32%. Za dochód ten uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po pomniejszeniu o:

• koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 lub 9 updof oraz
   
• zapłacone w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a updof.

Obliczoną zaliczkę na podatek zmniejsza się o zapłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b updof.

Odliczeniu podlegają nie tylko składki wpłacane do polskiego systemu ubezpieczeń. Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a oraz art. 27b ust. 1 pkt 2 updof, podatnicy mogą odliczyć:

• od dochodu - składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne,
   
• od podatku - składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne

zapłacone zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia obowiązującymi w innym niż Polska państwie należącym do Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii.

Odliczeniu podlegają tylko te składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, których podstawą wymiaru jest dochód (przychód) podlegający opodatkowaniu, i które za granicą nie zostały odliczone od dochodu (przychodu) lub podatku. Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek dochodowy, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Odliczenie zagranicznych składek społecznych i zdrowotnych jest możliwe, jeżeli istnieje podstawa prawna (wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska) do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Podatnikowi, który zarabiał za granicą, przysługuje zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 updof. Na podstawie tego przepisu, wolna od podatku jest część przychodów w kwocie odpowiadającej 30% diety przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju - za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy.

Wysokość diety uzależniona jest od kraju, w którym podatnik pracował. Kwoty diet określone są w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).

Przy obliczaniu zaliczki na podatek, a także podatku wykazywanego w PIT-36, mają zastosowanie postanowienia odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 44 ust. 3e updof). Umowy przewidują dwie metody unikania podwójnego opodatkowania: wyłączenia z progresją oraz proporcjonalnego odliczenia.