Wydatki związane z zawartą umową sponsoringu w kosztach uzyskania przychodu sponsora

"W przepisach prawa podatkowego nie zawarto definicji umowy sponsoringu. Umowa sponsoringu zaliczana jest do kategorii umów nienazwanych. Możliwość jej zawarcia wynika z reguły ogólnej określonej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Odwołując się do wykładni językowej, sponsoring należy rozumieć jako »finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności« (Słownik wyrazów obcych PWN).

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) albo sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Aby dana umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać więc wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do podjęcia czynności mających na celu, przykładowo, reklamowanie nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności.

(...) na mocy zawartej umowy sponsoringu Spółka zobowiązała się do sponsorowania Klubu w zamian za spełnienie określonych w umowie świadczeń promocyjno-reklamowych. Świadczenia te mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Spółki oraz świadczonych przez nią usług, kreowania i umacniania jej pozytywnego wizerunku, a także promowania marki. W konsekwencji, jako że w zamian za środki pieniężne przekazywane na podstawie zawieranych umów sponsoringu Spółka otrzymuje od Klubu ekwiwalentne świadczenia wzajemne (określone w umowach świadczenia promocyjno-reklamowe), przedmiotowe czynności w ocenie Spółki mają charakter sponsoringu właściwego, który w istocie stanowi odpłatne nabycie usług promocyjnych (reklamowych). Zawarta przez Spółkę umowa sponsoringu nie ma więc w szczególności charakteru umowy darowizny (tzw. sponsoringu niewłaściwego).

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie, przykładowo, w prawomocnym wyroku z 17 października 2011 r., sygn. I SA/Łd 959/11, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, że: przekazane przez skarżącą Spółkę kwoty na rzecz Radio F. i C. należy uznać, jak słusznie przyjęły organy podatkowe, za działania mieszczące się w formie reklamy, nie zaś, jak przyjmuje Spółka, za darowiznę. Między stronami doszło bowiem do świadczeń wzajemnych. Zarówno treść umowy i czynności prawnej, jak i obiektywne okoliczności towarzyszące wykonaniu umowy i czynności, dowodzą o odpłatnym, wzajemnym, ekwiwalentnym charakterze świadczeń stron, przy czym po stronie Spółki świadczenie to miało charakter pieniężny i polegało na przekazaniu umówionej sumy pieniędzy, po stronie sponsorowanych podmiotów - niepieniężny i obejmowało reklamowanie Spółki, poprzez tworzenie dobrego jej wizerunku popularności marki Spółki. Ekwiwalentność świadczeń, jak wyżej wskazano, wyłącza możliwość uznania tych czynności za darowizny, istotą tych ostatnich jest bowiem bezpłatność świadczenia, jednostronność. (...) Nie budzi więc wątpliwości, iż między stronami doszło do wykonania świadczeń wzajemnych. Spółka przekazała umówioną sumę pieniędzy. Radio zaś wykonało świadczenie niepieniężne, obejmujące działania reklamowe i promocyjne na rzecz Spółki.

Zdaniem Spółki, wydatki na usługi o charakterze promocyjno-reklamowym będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli nie występuje obiektywna możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków ponoszonych na nabycie tych usług do konkretnych przychodów (trudno jest bowiem stwierdzić, w jakim stopniu promocja (reklama) przyczynia się do zwiększenia przychodu ze sprzedaży podmiotu promowanego (reklamowanego), a także przez jak długi okres czasu promocja (reklama) oddziałuje na zachowania konsumentów, którzy decydują się na nabycie usług lub towarów tego podmiotu). Zgodnie z ugruntowanym poglądem, koszty reklamy zaliczane są do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). (...)

Spółka zawarła umowę sponsoringu z Klubem, na mocy której zobowiązała się do sponsorowania Klubu w zamian za promocję Spółki poprzez realizowanie ekwiwalentnych świadczeń promocyjno-reklamowych. Skoro obydwie strony tak sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki, z których wynika, że zawarta umowa jest umową o świadczenia wzajemne, czyli takie, w których sponsor (Spółka) zobowiązuje się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a Sponsorowany (Klub) zobowiązuje się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (Spółkę), możemy mówić, że mamy do czynienia ze sponsoringiem właściwym i tym samym wydatki związane z zawarciem ww. umowy o świadczenie usług promocyjno-reklamowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 updop.

Podsumowując, zdaniem Spółki, należy uznać, że wydatki związane ze świadczonymi na jej rzecz usługami promocyjnymi (świadczonymi przez Klub na podstawie umowy sponsoringu) stanowią koszty uzyskania przychodów, bowiem są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jednocześnie nie mieszczą się w katalogu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 updop".

Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2017 r., nr 1462-IPPB3.4510.1045.2016.1.MC)