Świadczenie urlopowe zazwyczaj bez ZUS

Świadczenia urlopowe wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS nie podlegają oskładkowaniu. W tym przypadku zwolnienie ze składek funkcjonuje tylko do pewnej wysokości. Wypłacone pracownikom świadczenia urlopowe nie stanowią bowiem podstawy wymiaru składek ZUS do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w tej ustawie (§ 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia składkowego). Oskładkowaniu nie podlega więc świadczenie urlopowe, które zostało wypłacone pracownikowi w wysokości ustalonej odpowiednio do rodzaju zatrudnienia oraz wymiaru jego czasu pracy (patrz tabela).

ZUS od nadwyżki

Jeśli pracodawca wypłaci pracownikowi świadczenie urlopowe w kwocie wyższej niż wysokość odpisu podstawowego, to wówczas od nadwyżki ponad jego kwotę jest zobowiązany naliczyć i opłacić składki ubezpieczeniowe. Przykładowo wypłata świadczenia urlopowego dla pracownika zatrudnionego na część etatu w wysokości przewidzianej dla osoby pracującej w pełnym wymiarze czasu pracy powoduje, że nadwyżkę tego świadczenia należy oskładkować (przykład 1).

Świadczenie z dwóch firm

Zdarza się, że pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy np. w dwóch firmach, otrzymuje świadczenie urlopowe z każdej z nich. Wówczas powstaje pytanie: czy w przypadku, gdy suma otrzymanych przez niego świadczeń przekracza kwotę odpisu podstawowego, obaj pracodawcy powinni naliczyć za niego składki ZUS? Otóż dla zwolnienia z oskładkowania w takiej sytuacji nie ma znaczenia czy dany pracownik otrzymuje świadczenie urlopowe z jednego zakładu pracy, czy z dwóch. W kwestii wyłączenia z podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych ważne jest, aby wysokość wypłaconego świadczenia nie przekroczyła - w danym zakładzie - kwoty odpisu podstawowego.

Wypłata w dużej firmie

Wątpliwości co do oskładkowania wypłaconego świadczenia zgłaszają niekiedy duże firmy, które podjęły decyzję, że w miejsce zlikwidowanego ZFŚS będą wypłacały pracownikom świadczenie urlopowe w wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonego w ustawie o ZFŚS. W ich przypadku nie można jednak zastosować zwolnienia składkowego wynikającego z § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia składkowego. Przepisy o ZFŚS nie przewidują możliwości wypłaty świadczenia urlopowego przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zakład o takim stanie zatrudnienia może oczywiście wypłacać świadczenia tego rodzaju, ale na mocy przepisów zakładowych (np. regulaminu wynagradzania). Świadczenia takiego nie można jednak uznać za świadczenie urlopowe w rozumieniu ustawy o ZFŚS. Oznacza to, że dokonywane przez taką jednostkę tego typu wypłaty podlegają składkom ZUS (przykład 2).