Przyznanie dofinansowania na podstawie regulaminu

W regulaminie ZFŚS przewidziano dopłaty do wypoczynku pracowników. Dofinansowanie przysługuje pod warunkiem, że pracownik będzie wypoczywał co najmniej przez 8 kolejnych dni kalendarzowych. W dniu 1 marca br. zatrudniliśmy pracownika na cały etat, do końca czerwca br. W bieżącym roku planuje on tygodniowy wyjazd urlopowy, bo przysługuje mu tylko 7 dni urlopu w naszej firmie. Czy w tej sytuacji możemy mu przyznać dofinansowanie z Funduszu?

NIE. O możliwości otrzymania określonego świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych decyduje regulamin ZFŚS. W przypadku dofinansowania do wypoczynku często spotykanym w praktyce rozwiązaniem jest powiązanie tego dofinansowania z określoną długością urlopowej nieobecności. Jest ono zgodne z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ponieważ nie ogranicza kręgu uprawnionych do świadczeń z Funduszu. Przyjęte kryterium długości wypoczynku jest zaś zgodne z przeznaczeniem świadczenia takiego jak dopłata do kosztów urlopu. Przy czym dopłata do wypoczynku ze środków ZFŚS nie musi być obwarowana zastrzeżeniem określonej długości jego trwania. Jest to warunek fakultatywny, który może zostać przewidziany w regulaminie ZFŚS, ale nie musi. Jeżeli jednak zostanie do tego regulaminu wprowadzony, to powinien być przestrzegany.

Jeśli pracodawca zdecyduje się na wprowadzenie wspomnianego warunku, powinien go stosować do wszystkich uprawnionych, bez względu na ich indywidualną sytuację. Nawet gdy pracownik nie jest w stanie skorzystać z wymaganego regulaminem ZFŚS okresu wypoczynku wyłącznie z powodu braku prawa do wymaganego wymiaru urlopu wypoczynkowego, pracodawca powinien kierować się zapisami regulaminu.

W omawianej sytuacji pracownik, przy założeniu, że jest uprawniony do 20 dni urlopu i w 2017 r. uprzednio nigdzie nie pracował lub u poprzedniego pracodawcy otrzymał urlop w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia, ma u aktualnego pracodawcy prawo tylko do 7 dni (56 godz.) urlopu (20 dni × 4/12 = 6,66, po zaokrągleniu 7 dni urlopu). Nie zdoła więc wykorzystać wypoczynku w wymiarze uprawniającym go do dopłaty z Funduszu. Mimo że taka sytuacja zaistniała w wyniku okoliczności niezależnych od pracownika, pracodawca jest uprawniony, a nawet zobowiązany do odmowy wypłaty świadczenia.

Należy zasygnalizować, że wydatkowanie środków Funduszu niezgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, a co za tym idzie i z regulaminem ZFŚS (o ile jest zgodny z ustawą), stanowi wykroczenie zagrożone karą grzywny (art. 12a ustawy o ZFŚS).