Umowa o pracę zawarta między wspólnikiem a spółką
Nie ma przeszkód prawnych do tego, by wspólnik spółki niebędącej osobą prawną świadczył na jej rzecz pracę w ramach np. umowy o pracę. Przy czym przedmiotem takiej umowy nie może być prowadzenie spraw spółki. Na tego rodzaju czynności wspólnik nie zawiera bowiem dodatkowej umowy.
Na podstawie umowy o pracę nie może także wykonywać pracy, która stanowiłaby jego wkład do spółki (art. 48 K.s.h.).
Należności ze stosunku pracy, co do zasady, są kosztami uzyskania przychodów. Jeżeli jednak stosunek pracy został nawiązany ze wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną, to wspólnik ten nie może zaliczać do kosztów podatkowych wartości pracy świadczonej na jej rzecz. U wspólnika-pracownika przypadające na niego koszty, ustalone zgodnie z art. 8 ust. 1 updof są wyłączone z kosztów podatkowych stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 updof.
Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15 listopada 2016 r., nr ILPB1-1/4511-1-140/16-2/KF: "Przepisy nie precyzują, co (...) należy rozumieć pod pojęciem »wartość pracy własnej«. Przyjąć jednak należy, że pojęcie to oznacza wartość wszelkiego rodzaju nakładów pracy świadczonej przez podmioty wymienione w omawianym przepisie (art. 23 ust. 1 pkt 10 updof - przyp. autora). Nie ma przy tym znaczenia, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej mającej charakter umowy zlecenia, czy umowy o dzieło (z wyłączeniem sytuacji, gdy umowę zawarto z osobą prowadzącą działalność gospodarczą w ramach jej działalności), czy bezumownie.
»Wartość pracy własnej« należy rozumieć jako wartość ponoszonych przez pracodawcę kosztów związanych z otrzymanym wkładem pracy pracownika (np. wartość składników wynagrodzenia za pracę). Pojęcie to nie obejmuje natomiast dodatkowych świadczeń na rzecz pracownika, niezależnych od poziomu wkładu jego pracy. W zakresie analizowanego pojęcia nie mieszczą się również wydatki ponoszone w związku z otrzymywanym świadczeniem pracy, które nie mają charakteru ekwiwalentu za tę pracę (np. składki na ubezpieczenia społeczne w części, w jakiej zobowiązanym do ich zapłaty jest pracodawca).
Pojęcie wartości pracy własnej trzeba traktować ściśle, a to oznacza, że nie wszystko co jest przychodem z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie wyłączone z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Trzeba więc rozdzielać - dla celów niezaliczania do kosztów uzyskania przychodów - składniki wynagrodzenia od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy - takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego, jaki jest wkład pracy pracownika).
Przykładowo, świadczenia urlopowe, bony, premie oraz nagrody stanowią składnik wynagrodzenia, więc należy je wyłączyć z kosztów. Podobnie składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków Wnioskodawcy i innych osób wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy (ustawy o PIT - przyp. autora) (jako składnik wynagrodzenia) nie są kosztem uzyskania przychodów".
Niewątpliwie więc do wartości pracy własnej należy zaliczyć wynagrodzenie, łącznie ze składkami na ubezpieczenia społeczne i składką na ubezpieczenie zdrowotne, finansowanymi przez wspólnika-pracownika. W pojęciu tym nie mieszczą się już jednak składki ZUS w części finansowanej przez pracodawcę. Oznacza to, że są one kosztem u każdego ze wspólników proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku spółki.
| Przykład
Spółkę jawną tworzy dwóch wspólników (A i B). Obaj mają równe prawa do udziału w zysku spółki. Wspólnik A jest zatrudniony w tej spółce na umowę o pracę na stanowisku informatyka. W maju 2017 r. uzyskał od spółki następujące należności kwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy:
Wspólnik A zaliczy do kosztów uzyskania przychodów tylko połowę z kwoty 260 zł (stosownie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku spółki). Wynagrodzenie oraz premia za wyniki w pracy, mieszczą się w pojęciu "wartości własnej pracy podatnika", nie powinny być więc uwzględnione przez tego wspólnika w kosztach podatkowych. Natomiast wspólnik B zaliczy do kosztów podatkowych połowę każdej z wymienionych kwot (proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki). |
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.KodeksSpolek.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
| NOWY SCHEMAT »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
|
||||||||||||
|
||||||||||||