Wynagrodzenie za poręczenie spłaty kredytu

Wspólnicy spółki z o.o. udzielili spółce poręczenia spłaty zaciągniętego przez nią kredytu bankowego na bieżącą działalność. Za poręczenie to zostanie im wypłacone wynagrodzenie określone w oparciu o ceny rynkowe stosowane przez banki. Czy wynagrodzenie to spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a jeżeli tak, to w którym momencie?

Wynagrodzenie z tytułu udzielenia poręczenia spłaty kredytu bankowego zaciągniętego na bieżącą działalność spółki jest kosztem uzyskania przychodów w dacie ujęcia kwoty tego wynagrodzenia w księgach rachunkowych.

Ponoszone w firmie wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowią koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ze stanu faktycznego opisanego w pytaniu wynika, że wynagrodzenie jakie spółka wypłaci na rzecz wspólników, którzy udzielili poręczenia spłaty zaciągniętego przez nią kredytu, pozostaje w związku z działalnością gospodarczą spółki. Tego rodzaju koszt nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, tj. w katalogu kosztów nieuważnych za koszty uzyskania przychodów. W szczególności nie jest to wydatek związany z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników, wyłączony z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 updop.

Spełnione więc zostały ogólne przesłanki, by przedmiotowe wynagrodzenie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Nie wiąże się ono bezpośrednio z konkretnymi przychodami osiąganymi przez spółkę. Jednak dzięki poręczeniu spółka uzyskała kredyt na działalność gospodarczą, co zapewniło jej prawidłowe funkcjonowanie.

W rezultacie przedmiotowe wynagrodzenie należy zakwalifikować do kategorii kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, do których ma zastosowanie art. 15 ust. 4d updop. Zgodnie z jego treścią, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z pewnymi wyjątkami nieistotnymi w tym przypadku) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Tak wynika z art. 15 ust. 4e updop.