Opłata licencyjna za użytkowanie oprogramowania a wartość początkowa prawa

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 grudnia 2013 r., nr IBPBI/2/423-1502/13/BG)

Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy postąpiła prawidłowo rozpoznając licencję na korzystanie z oprogramowania jako wartość niematerialną i prawną oraz ujmując w jej wartości początkowej zarówno koszt uiszczonej za pierwszy rok użytkowania opłaty licencyjnej, jak i usługi instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczone do czasu oddania wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania.

W opisie zdarzenia spółka wyjaśniła, że podmiot X zakupił od podmiotu trzeciego (z siedzibą w Szwecji) licencję na oprogramowanie komputerowe, które pozwala na integrację systemową pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej i obejmuje zintegrowany system informatyczny z modułami gospodarki magazynowej, sprzedaży, produkcji oraz finansowo-księgowym. Oprogramowanie zostało wdrożone dla potrzeb spółki i jest przez nią wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka została przez podmiot X obciążona fakturą tytułem opłaty za licencję, której koszt został uprzednio poniesiony przez podmiot X. Program będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, co znajduje potwierdzenie w fakcie obciążania spółki dalszymi opłatami za korzystanie z programu po upływie pierwszego roku użytkowania. Zakupiona przez spółkę licencja na program umożliwia korzystanie z oprogramowania wyłącznie na jej własne potrzeby zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go, czy też dalszego sublicencjonowania (jest to zatem tzw. licencja końcowego użytkownika). Program nie może być także przez spółkę modyfikowany bez zgody podmiotu dostarczającego. Za zgodą twórcy oprogramowania może natomiast, przed faktycznym wdrożeniem, nastąpić jego dostosowanie i konfiguracja do potrzeb i wymagań spółki. Spółka ujęła nabyty system jako wartość niematerialną i prawną w prowadzonej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Na moment wprowadzenia do ewidencji przewidywany okres wykorzystywania programu w działalności spółki przekraczał 1 rok. Koszty opłat miesięcznych za licencję, jak i opłat za wyświadczone usługi IT, poniesione już po oddaniu do używania wartości niematerialnej i prawnej, są ujmowane przez spółkę w bieżących kosztach uzyskania przychodów, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Organ podatkowy stwierdził, iż w niniejszej sprawie mamy do czynienia z umową o korzystanie z oprogramowania, która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. Na podstawie umowy licencjodawca udzielił spółce prawa do zainstalowania i użytkowania oprogramowania komputerowego na własne potrzeby.

Tym samym opłat licencyjnych, jak i usług instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania, naliczonych do czasu oddania go do użytkowania nie można uznać za element ceny nabycia składnika majątku trwałego, stanowiącej wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku nabycia prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego - kiedy zakres praw nabywcy do korzystania z oprogramowania ograniczony jest do zakresu, o którym mowa w art. 75 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - należność przekazywana licencjodawcy nie jest objęta dyspozycją przepisów o amortyzacji (w szczególności art. 16b ust. 1 pkt 5, art. 16g ust. 14, art. 16m ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP).

W ocenie organu podatkowego powyższe wydatki winny być zatem oceniane i kwalifikowane na zasadach ogólnych. Spełniają one bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, a ich związek z przychodami ma charakter pośredni. Moment ich potrącalności określa tym samym art. 15 ust. 4d i 4e ww. ustawy.