Ustalenie wartości początkowej know-how

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 maja 2014 r., nr ILPB4/423-111/14-4/MC)

Podatnik zawarł umowę, na mocy której dokonano na jego rzecz cesji praw i obowiązków z umów, na podstawie których podmiot, z którym zawarł umowę dokonywał sprzedaży produktów. Podatnik przejął wszystkie prawa i obowiązki z umów będących przedmiotem cesji do czasu ich obowiązywania. Zwolnił także podmiot, z którym zawarł umowę, z odpowiedzialności, jaka potencjalnie mogła wynikać z umów będących przedmiotem cesji. Umowy będące przedmiotem cesji nie obligują klientów do dokonywania zakupów (z wyjątkiem złożonych już zamówień), ale określają zasady współpracy.

Podatnik będzie wykorzystywał przez okres dłuższy niż rok prawa z przejętych umów oraz wiedzę, jaką zdobył na temat rynku na potrzeby działalności gospodarczej. Wynagrodzenie, jakie podatnik zapłacił dokonującemu cesji ustalone zostało na poziomie rynkowym. W związku z powyższym podatnik zwrócił się do organu podatkowego z następującym pytaniem:

Czy wynagrodzenie to będzie stanowić wartość początkową know-how, wartości niematerialnej i prawnej, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu?

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOP, amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 16c tej ustawy, nabyta nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Z powyższego przepisu wprost wynika, iż wartością podlegającą amortyzacji jest m.in. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how). Informacje mogą być uznane za know-how, jeżeli:

• stanowią dobro niematerialne występujące w postaci wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań, pozwalające na osiągnięcie określonego efektu gospodarczego,
   
• można je przeliczyć na rzeczywistą wartość materialną,
   
• powinny być zdobyte w ramach wypracowanego doświadczenia oraz mieć charakter poufny i istotny,
   
• powinna być to wiedza zidentyfikowana, utrwalona we właściwy sposób i dająca się przekazać.

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym, przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

W przedstawionym stanie faktycznym najistotniejszą wartością ekonomiczną, jaką podatnik nabył w wyniku zawarcia umowy, jest przejęcie bazy klienckiej. Przejęte umowy określały krąg nabywców produktów oraz zasady współpracy. Przedmiotem umowy były zatem informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia działalności podatnika. Informacje w ten sposób zdobyte przez podatnika spełniają cechy wskazane w orzecznictwie sądów administracyjnych, jako cechy konstytuujące know-how, czyli:

• poufność: informacje przekazane podatnikowi nie są dostępne dla osób trzecich;
   
• istotność: informacje te są konieczne, aby podatnik mógł prowadzić dystrybucję produktów;
   
• identyfikowalność: informacje zebrane są w dokumentacji prawnej przekazanej podatnikowi.

W świetle powyższych wyjaśnień organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, zgodnie z którym przejęcie bazy klienckiej stanowi know-how, które w zamierzeniu podatnika wykorzystane będzie w wieloletniej perspektywie, przez co potrącalność wydatku poniesionego na nabycie know-how powinna zostać rozliczona w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne, w okresie nie krótszym niż 5 lat.