Wydatki na używanie samochodu osobowego

Jestem osobą niepełnosprawną zaliczoną do II grupy inwalidztwa. Samochodem osobowym będącym moją własnością jeżdżę na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Czy z tego tytułu mogę odliczyć od dochodu maksymalną kwotę przewidzianą w przepisach, tj. 2.280 zł?

Odliczenie w pełnej wysokości (2.280 zł) można zastosować wyłącznie w sytuacji, gdy poniesione przez podatnika wydatki odpowiadają tej kwocie lub ją przekraczają.

Podlegające odliczeniu od dochodu wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną zaliczoną do II grupy inwalidztwa na używanie stanowiącego jej własność samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, nie mogą przekroczyć kwoty 2.280 zł. Należy jednak pamiętać, że nie jest to kwota określona ryczałtowo. Podatnicy nie mogą zatem w ramach ulgi rehabilitacyjnej pomniejszyć dochodu (przychodu) o pełną kwotę limitu, jeżeli poniesione przez nich wydatki z tytułu używania samochodu były niższe.

Podatnicy korzystający z ulgi rehabilitacyjnej w omawianym zakresie, są zwolnieni z obowiązku dokumentowania kwoty poniesionych wydatków. Muszą jednak na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Tak wynika z art. 26 ust. 7c pkt 3 updof.

Odnośnie wymogów stawianych podatnikom w sprawie dokumentowania prawa do odliczenia wydatków na przejazdy własnym samochodem osobowym na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne wypowiedział się WSA w Łodzi w wyroku z 27 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 626/14 (orzeczenie prawomocne). W jego ocenie: "Brak wymagania od podatnika posiadania dokumentu stwierdzającego wysokość tych wydatków wynika z tego, że trudno byłoby wskazać taki dokument. Przecież nikt nie kupuje paliwa tylko na potrzeby przejazdów na zabiegi. Ustawodawca nie zrezygnował jednak z kontrolowania przez organy podatkowe prawidłowości odliczenia tego typu wydatków, co wynika z treści art. 26 ust. 7c p.d.f., a możliwość żądania przez organy okazania dokumentu potwierdzającego zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych ma na celu ustalenie zasadności i ilości przejazdów na zabiegi, a więc i wydatków na to poniesionych".

WSA w Łodzi we wspomnianym wyroku uznał, że skoro odliczeniu podlegają wydatki rzeczywiście poniesione, nieprzekraczające górnego, ustawowego limitu, to organ podatkowy prawidłowo postąpił, uwzględniając w swoich wyliczeniach:

• drogę konieczną do przebycia na zabiegi wskazaną przez skarżącą,
   
• średnie spalanie paliwa dla takiej marki i typu samochodu, jaki posiada skarżąca,
   
• średnią cenę paliwa stosowaną na stacjach w miejscowości zamieszkania skarżącej w okresie, gdy przejazdy były realizowane.

Sąd zwrócił również uwagę, że ulga związana jest z poniesieniem wydatków na konieczny przewóz, a więc dotyczy wydatków na zakup paliwa na te przejazdy, a nie wydatków na wszelkie koszty związane z eksploatacją samochodu, w tym ubezpieczenie i przeglądy techniczne pojazdu. WSA nie podzielił stanowiska skarżącej, że do rozliczania wydatków na przejazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne należało zastosować regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. nr 27, poz. 271 ze zm.). Zdaniem Sądu, pogląd ten nie ma oparcia w przepisach regulujących ulgę rehabilitacyjną, w których brak jest odesłania do tego rozporządzenia.

Rozliczając wydatki z tytułu używania własnego samochodu osobowego na cele rehabilitacyjne, podatnicy muszą pamiętać, że stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 14 updof prawo do odliczenia zostało ograniczone do wydatków na przejazdy na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Organy podatkowe przyjmują natomiast, że wyrażenie "zabieg leczniczo-rehabilitacyjny" oznacza czynność lub zespół czynności zapobiegających skutkom choroby, połączenie leczenia z działaniami usprawniającymi, takimi jak np. masaże, naświetlania, fizykoterapia, wodolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapia, kinezyterapia (por. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2012 r., nr IBPBII/1/415-339/12/AŻ). W rezultacie ugruntował się pogląd, że w granicach tej ulgi nie mieszczą się wydatki na przejazdy na zabiegi mające charakter jedynie leczniczy, bez elementu rehabilitacji, lub wydatki na przejazdy do lekarzy lub badania, jeżeli wizyty takie nie były związane z wykonywaniem zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.