Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników w spółce, gdy rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 marca 2023 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.151.2023.1.JG)

"(...) X sp. z o.o. (dalej: "spółka" lub "wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na podstawie udzielonych koncesji w zakresie przesyłania i dystrybucji ciepła oraz obrotu ciepłem zakupionym z obcych źródeł i przesyłanym do odbiorców za pośrednictwem własnej sieci ciepłowniczej.

Rok podatkowy spółki jest inny niż rok kalendarzowy, a mianowicie rozpoczyna się 1 maja danego roku kalendarzowego i trwa przez okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych, tj. do 30 kwietnia następnego roku.

Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. W związku z powyższym dokonuje wypłat wynagrodzeń za pracę oraz zobowiązana jest do rozliczenia i wpłaty składek od tych wynagrodzeń, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej łącznie: "składek ZUS").

Spółka wypłaca pracownikom wynagrodzenie za pracę za dany miesiąc do 10 dnia miesiąca następnego po miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne, tj. w terminach wynikających z przepisów prawa oraz regulacji wewnętrznych spółki. Wynagrodzenia za pracę oraz składki ZUS należne od tych wynagrodzeń, w części finansowanej przez płatnika składek, ujmowane są w księgach rachunkowych w ciężar kosztów w miesiącu, za który są należne. Zapłata składek ZUS należnych od wypłaconych wynagrodzeń za pracę następuje w terminie zgodnym z przepisami prawa, tj. do 15 dnia miesiąca następnego po miesiącu wypłaty wynagrodzeń.

(...) Od którego momentu do stosowania zmienionego art. 15 ust. 4h spółka jest zobowiązana, czy od 1 stycznia 2023 r., czy od nowego roku podatkowego, który rozpocznie się 1 maja 2023 r. (podkreśl. red.)?

(...) Stosownie do art. 15 ust. 4h updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.: składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g (tj. m.in. ze stosunku pracy - przyp. red.), określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia temu terminowi do składek tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Powyższe brzmienie przepisu zostało wprowadzone ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2180 ze zm., dalej: "ustawa nowelizująca").

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy nowelizującej: przepis art. 15 ust. 4h (...), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od dnia 1 stycznia 2023 r.

Wykładnia powyższych przepisów wskazuje, że składki ZUS od wynagrodzeń pracowników od 1 stycznia 2023 r., w części finansowanej przez płatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który wynagrodzenia są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów.

(...) Powyższa regulacja obejmuje wszystkich podatników, niezależnie od okresu trwania czy przyjętego roku podatkowego.

Zatem w przypadku podatnika, którego rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i trwa od 1 maja 2022 r. do 30 kwietnia 2023 r., art. 15 ust. 4h ustawy CIT w nowym brzmieniu będzie miał zastosowanie do składek w części finansowanej przez płatnika z tytułu wynagrodzeń należnych od 1 stycznia 2023 r. (podkreśl. red.). (...)"