Tłumaczenie obcojęzycznych dokumentów

Spółka z o.o., wobec której urząd skarbowy prowadzi postępowanie podatkowe, otrzymała wezwanie do przedłożenia tłumaczeń dokumentów sporządzonych w języku niemieckim. Dokumenty dotyczą sprawy będącej przedmiotem postępowania podatkowego. Czy spółka musi sporządzić przekłady na własny koszt? Co grozi za nieprzedłożenie tłumaczeń?

Strona postępowania podatkowego na własny koszt sporządza tłumaczenia przedłożonych obcojęzycznych dokumentów.

W Polsce językiem urzędowym jest język polski (art. 27 Konstytucji RP). Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Polski dokonują wszelkich czynności urzędowych w języku polskim (chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej). Obliguje je do tego art. 5 ust. 1 ustawy o języku polskim (Dz. U. z 2021 r. poz. 672). Konsekwentnie urząd skarbowy, m.in. prowadząc postępowanie podatkowe, wykonuje swoje działania w języku polskim. Przekłada się to na obowiązki podatników. Podatnik, przedstawiając dokumentację sporządzoną w języku obcym dotyczącą sprawy będącej przedmiotem postępowania podatkowego, musi liczyć się z koniecznością dostarczenia ich przekładów. Określa tak art. 189 § 3 Ordynacji podatkowej. Obowiązek przedstawienia tłumaczeń obcojęzycznych materiałów spoczywa na podatniku, gdy te materiały są przedkładane zarówno z jego inicjatywy, jak i na żądanie organu podatkowego (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 września 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 468/19).

Strona postępowania podatkowego wykonuje przekłady na własny koszt. Tłumaczenie dokumentów dotyczących rozliczeń podatkowych musi być wiarygodne. Nie może być wątpliwości, czy i w jakim stopniu dokonujący przekładu posługuje się językiem obcym. Wymagane jest więc dokonanie tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego (por. wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 108/11). Jeżeli strona postępowania podatkowego nie zastosuje się do wezwania i nie przedstawi przekładu dokumentu, organ podatkowy sam może zlecić dokonanie tłumaczenia i obciążyć stronę kosztami na podstawie art. 267 § 1 pkt 1b Ordynacji podatkowej. Tylko przetłumaczone dokumenty mogą stanowić podstawę ustalenia stanu faktycznego (por. wyrok NSA z dnia 6 września 2016 r., sygn. akt II FSK 1935/14).

Za bezzasadną odmowę przedłożenia tłumaczenia obcojęzycznej dokumentacji lub niewywiązanie się z tego obowiązku w wyznaczonym terminie grozi kara porządkowa do 2.900 zł. Przewiduje ją art. 262 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Jeżeli stroną jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, wymierza się ją ustawowemu reprezentantowi, członkowi organu uprawnionego do reprezentowania lub osobie upoważnionej do prowadzenia spraw danego podmiotu, np. prezesowi spółki z o.o. Karę porządkową nakłada w formie postanowienia organ podatkowy prowadzący sprawę. Ukaranemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na postanowienie lub złożenia wniosku o uchylenie kary porządkowej. Zażalenie rozpatruje organ wyższego stopnia. Wniosek o uchylenie kary porządkowej rozpoznaje organ podatkowy, który ją nałożył.

Ograniczenia czasowe w zakresie wymierzenia i dochodzenia kary porządkowej wynikają z art. 68 § 1 i art. 70 Ordynacji podatkowej. Postanowienie musi być doręczone adresatowi przed upływem 3 lat od zaistnienia przesłanki zastosowania kary porządkowej, ale przy założeniu, że ten termin upływa w toku prowadzonej sprawy, tj. w omawianym przypadku w toku postępowania podatkowego (art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej). Wymagalna, a nieuregulowana kwota może być dochodzona w trybie egzekucji administracyjnej. Przedawnienie kary porządkowej następuje po 5 latach, licząc od końca roku podatkowego, w którym upłynął termin jej płatności (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej). Egzekucja może być prowadzona po zamknięciu sprawy.