Estoński CIT

Z dniem 1 stycznia 2021 r. do ustawy o pdop w wyniku jej nowelizacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 2122) został wprowadzony ryczałt od dochodów spółek kapitałowych, nazywany estońskim CIT.

Podatek ten, regulowany przez spółkę dopiero w momencie wypłaty zysku, dotyczy spółek z o.o. i spółek akcyjnych, których udziałowcami lub akcjonariuszami są wyłącznie osoby fizyczne i które nie posiadają udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną ani innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel/fundator lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Wysokość przychodów osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, warunkujących możliwość skorzystania przez spółkę z estońskiego CIT nie może przekroczyć 100.000.000 zł. Dodatkowo przychody podmiotów korzystających z estońskiego CIT m.in. z wierzytelności, odsetek, poręczeń i gwarancji, z praw autorskich, ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych muszą być niższe niż 50% przychodów ogółem.

Możliwość zastosowania przez spółkę ryczałtowego sposobu opodatkowania uwarunkowana jest również zachowaniem ustawowo określonego poziomu zatrudnienia lub poniesieniem w ustawowo określonej kwocie wydatków na wynagrodzenia na rzecz osób zatrudnionych na podstawie innych umów niż umowy o pracę. Warunek dotyczący zatrudnienia zasadniczo jest zachowany przy zatrudnieniu conajmniej 3 pracowników na podstawie umowy o pracę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędących udziałowcami lub akcjonariuszami spółki przez co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a gdy nie jest nim okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Podmioty stosujące estoński CIT zobowiązane są do dokonywania określonego poziomu inwestycji i zobligowane do ponoszenia wydatków na wytworzenie lub nabycie fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT bądź na opłaty ustalone w umowie leasingu tych środków (z wyłączeniem umowy leasingu operacyjnego) w części stanowiącej spłatę ich wartości początkowej. Wymagany wzrost nakładów inwestycyjnych będzie wynosił 15%, nie mniej jednak niż 20.000 zł w okresie 2-letnim, albo 33%, nie mniej jednak niż 50.000 zł w przypadku dużych inwestycji w ciągu 4 lat podatkowych. Warunek nakładów będzie również spełniony, jeżeli podatnik ponosi wydatki na wynagrodzenia zatrudnionych osób fizycznych w ustawowo określonej wysokości (wyższej niż 20%, jednak nie mniejszej niż 30.000 zł). W przypadku wydatków na wynagrodzenia rozpatrywanie tego warunku będzie odbywać się w okresach 2-letnich (będzie trzeba je zachować w stosunku do roku poprzedzającego 2-letni okres opodatkowania estońskim CIT). W przypadku podatnika rozpoczynającego działalność lub małego podatnika, warunek dotyczący nakładów lub wynagrodzenia będzie spełniony, jeśli nakłady wyniosą co najmniej połowę podstawowej ich wysokości w pierwszych 2 latach opodatkowania ryczałtem.

Co do zasady, spółka korzystająca z estońskiego CIT traci prawo do odliczenia poniesionej wcześniej straty podatkowej począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem. Jednocześnie jednak uprawniona jest do obniżenia dochodu ze źródła przychodów, w którym powstała strata, o taką stratę. Może tego dokonać, odliczając ją od dochodu uzyskanego w kolejno następujących po sobie 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok stosowania opodatkowania estońskim CIT. Warunkiem tego odliczenia jest jednak, aby podatnik stosował opodatkowanie ryczałtem nie krócej niż przez pełny okres 4 lat. Jeżeli podatnik naruszy warunki stosowania ryczałtu przed tym okresem, zobowiązany będzie również do korekty odliczenia takiej straty i zapłaty odsetek naliczonych jak dla zaległości podatkowych.