Ulepszenie dotowanego środka trwałego

Jednostka wykorzystuje na cele działalności środek trwały, którego zakup był częściowo sfinansowany z dotacji. W okresie letnim planuje ponieść nakłady na jego modernizację. W jaki sposób po ulepszeniu sfinansowanego z dotacji środka trwałego należy naliczać odpisy amortyzacyjne?

Dokonywanie amortyzacji będzie się odbywać przy zastosowaniu wcześniej stosowanej metody amortyzacji, ale od powiększonej w wyniku ulepszenia wartości początkowej środka trwałego.

Wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Wzrost ten mierzy się w szczególności: okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych oraz kosztami ich eksploatacji.

Zwiększenia wartości początkowej środka trwałego wskutek jego ulepszenia należy dokonać w miesiącu, w którym ulepszenie to zakończono. Odpisy amortyzacyjne od tej powiększonej wartości dokonywane są począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej środka trwałego.

W przedstawionym przypadku zakup przedmiotowego środka trwałego był częściowo zrefundowany. Zatem dokonując amortyzacji podatkowej trzeba brać pod uwagę przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o pdof i art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o pdop. Na ich podstawie nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia m.in. środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom poniesionym na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Wobec tego kosztem podatkowym będą tylko odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środka trwałego, która nie została pokryta refundacją.

Gdy ulepszenie środka trwałego ma miejsce w trakcie amortyzacji, to odpis amortyzacyjny ustalony od powiększonej wartości początkowej powinien być odpowiednio podzielony na część stanowiącą koszt uzyskania przychodu oraz część niestanowiącą kosztu uzyskania przychodu. Podział ten powinien zostać dokonany w taki sposób, aby wyłączenie części odpisów amortyzacyjnych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów dokonywane było przez cały okres amortyzacji środka trwałego.

Ulepszenie środka trwałego całkowicie zamortyzowanego powoduje dalsze naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Dokonuje się ich od wartości początkowej powiększonej o wartość ulepszenia, według stawki właściwej dla danego środka trwałego. Amortyzację należy zakończyć w momencie zrównania wszystkich odpisów amortyzacyjnych z powiększoną wartością początkową środka trwałego.