Zeznanie osoby samotnie wychowującej dziecko

Z wnioskiem o określenie podatku w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci może wystąpić rodzic lub opiekun prawny, podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, będący: panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której sąd orzekł separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Podatnik, tj. rodzic lub opiekun prawny, aby skorzystać z preferencyjnego sposobu opodatkowania, musi łącznie spełniać następujące warunki:

1) samotnie wychowywać dzieci:

• małoletnie,
   
• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
   
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b updof lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 updof, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 updof oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 updof, z wyjątkiem renty rodzinnej,

2) do podatnika i jego dziecka - nie mogą mieć zastosowania przepisy o podatku liniowym, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów regulujących opodatkowanie ryczałtem przychodów z prywatnego najmu), ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na zasadach określonych dla osób samotnie wychowujących dzieci swoje dochody osiągnięte w Polsce mogą rozliczać również podatnicy niemający dla celów podatku dochodowego miejsca zamieszkania w Polsce (nierezydenci). Uprawnienie to przysługuje nierezydentom, jeżeli są osobami samotnie wychowującymi dzieci w rozumieniu ustawy o PIT, a ponadto:

• mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
• osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego w danym roku podatkowym, i 
   
• udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Równocześnie, z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, musi wynikać podstawa prawna do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

W przypadku rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca dziecko podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy jej dochodów.