Sprzedaż nieruchomości wynajmowanej w ramach działalności gospodarczej, ale niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych

Z uzasadnienia

"Spór w niniejszej sprawie dotyczy kwestii rozgraniczenia i klasyfikacji uzyskanych przez Skarżącą przychodów z tytułu zbycia nieruchomości, do jednego z dwóch wchodzących w rachubę źródeł przychodów, tj. z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.), bądź przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), na tle przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego. (...)

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji wynika, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Skarżącą w 2011 r. w drodze darowizny do jej majątku osobistego, a następnie począwszy od 2012 r. została oddana przez nią w najem spółce z o.o., która z tytułu najmu uiszczała na rzecz Skarżącej comiesięczny czynsz dokumentowany wystawianymi fakturami VAT, który rozliczany był przez Skarżącą dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, którą to działalność Skarżąca prowadziła od 2008 r. Następnie w 2015 r. Skarżąca sprzedała nieruchomość dotychczasowemu najemcy.

Słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji, że to do Skarżącej należał wybór, z jakiego źródła opodatkuje przychody, jakie uzyskiwała z tytułu najmu nieruchomości. Rzeczona nieruchomość nabyta przez Skarżącą do majątku osobistego, a nie do prowadzonej działalności gospodarczej, mogła być przez nią wykorzystywana na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Nic nie stało na przeszkodzie, aby otrzymywany przez nią czynsz kwalifikowała i rozliczała jako przychody ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. (przychody z najmu). Przychody z tego źródła nie łączą się z przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

(...) skoro Skarżąca sama zdecydowała, że przychody z najmu składnika majątkowego otrzymanego w drodze darowizny do majątku osobistego będą przychodami z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, oznacza to, że składnik ten przeznaczyła do działalności gospodarczej i stał się on składnikiem majątku związanym z tą działalnością, a tym samym przestał on być składnikiem majątku osobistego Skarżącej. Wniosek taki stanowi logiczną interpretację stanu faktycznego przestawionego przez Skarżącą. W świetle powyższego, całkowicie nieistotny jest towarzyszący nabyciu nieruchomości brak zamiaru jej wykorzystania do celów gospodarczych, skoro w późniejszym okresie Skarżąca mogła swoje zapatrywanie w tej mierze zmienić (pomijając już brak jakichkolwiek możliwości wymiernej weryfikacji nieistnienia takiego zamiaru).

(...) błędne w zakresie wykładni przepisów dotyczących przychodów z działalności gospodarczej jest stanowisko przedstawione w skardze kasacyjnej, że sprzedaż nieruchomości przez Skarżącą tylko wówczas mogłaby być uznana za działalność gospodarczą, gdyby była realizowana, podobnie jak wcześniejsze nabycie »w charakterze działań profesjonalnych i zarobkowych obejmujących nieruchomość jako towar handlowy, a zatem profesjonalnego obrotu gruntami przez Skarżącą (...).«".

(wyrok NSA z 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1165/17)